قرارداد منع رقابت

قرارداد منع رقابت یکی از با اهمیت ترین و ضروری ترین قراردادهایی است که باید میان کارگر و کارفرما تنظیم شود بخصوص برای کسب و کارهایی که رقابت در آن ها زیاد است؛ زیرا زمانی که یک شرکت دارای کارمندان حرفه ای و متخصص باشد در رقابت با شرکت هایی قرار می گیرد که فعالیت های تجاری مشابهی دارند و اگر کارگر اخراج شود یا اقدام به فسخ قرارداد کار کند امکان اینکه در شرکت رقیب استخدام شود و اطلاعات محرمانه را فاش نماید بالا است به همین خاطر مدیران و کارفرماها اقدام به تنظیم قرارداد عدم رقابت با کارگران خود می کنند.

مدیران در سازمان ها همیشه این نگرانی را دارند که کارمندان اقدام به افشای اطلاعات محرمانه نکنند، بخصوص شرکت هایی که در رقابت با شرکت های ابرقدرت هستند؛ به همین خاطر می توان جهت جلوگیری از افشای اطلاعات یک قرارداد تحت عنوان قرارداد منع رقابت با کارگران تنظیم نمود. تنظیم این قرارداد با توافق طرفین صورت می گیرد و کارفرما نباید به صورت اجباری و بدون رضایت کارگر این کار را انجام دهد.

دفتر وکالت در تهران

کارفرمایانی که نگران از دست دادن نیروی کار حرفه ای خود هستند که نیروی کار تخصصی و با تجربه و حرفه ای خود را از دست بدهند و فرد در شرکت رقیب استخدام شود و اسرارشان افشا شود.

قرارداد عدم رقابت یک قرارداد توافقی بین کارفرما و کارمند به‌ حساب می‌آید در این قرارداد تعیین خواهد شد که کارمند برای زمان معین و همچنین مکان معین نمی‌تواند اطلاعات خود را در اختیار بازار رقیب قرار دهد. همچنین در این قرارداد قید می‌شود که رقیب یا کارمند مربوطه چه اقداماتی را نمی‌تواند و نباید انجام دهد.

میتوانند یک قرار داد منع رقابت و افشای اسرار را در قرار دادهای کاری خود اضافه کنند به این صورت که شخص حداقل تا سه سال نتواند در شرکتی که در زمینه ی کاریشان فعالیت می کند استخدام شود.

جهت کسب اطلاعات بیشتر و بهتر راجع به تنظیم قرارداد منع رقابت بهتر است در ادامه همراه ما باشید تا با دلایل اهمیت تنظیم این قرارداد و همچنین مزایای آن بیشتر آشنا شوید.

قرارداد منع رقابت چیست؟

قرارداد منع رقابت از قراردادهایی است که کارگران خیلی با آن مواجه می شوند و افراد کم تجربه و بی تجربه شاید به خوبی این قرارداد را نشناسند و از اهمیت آن مطلع نباشند به همین خاطر ضروری است که در همین ابتدا به صورت کامل با این نوع قرارداد آشنا شوید.

قراردادی که میان کارگر و کارفرما برای مدتی مشخص و جهت حفظ اطلاعات محرمانه تجاری تنظیم می شود را قرارداد منع رقابت می گویند که هدف از تنظیم آن جلوگیری از افشای اطلاعات توسط کارگران است. کارفرما به دلیل اینکه کارگر اطلاعات محرمانه ی شرکت را فاش نکند و به گوش مدیران و کارکنان شرکت رقیب نرساند اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت می کنند.

قرارداد منع رقابت تفاوت هایی با قرارداد کار دارد و کارفرما تنها زمانی اقدام به تنظیم این نوع قرارداد کار می کند که حس کند شرکت دارای اطلاعات محرمانه ای است که اگر این اطلاعات وارد شرکت دیگری شود و مدیران شرکت های رقیب از این اطلاعات آگاه شوند امکان نابودی شرکت فراهم می شود به همین خاطر کارفرما جهت جلوگیری از بروز چنین اتفاقاتی اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت می کند.

توجه نمایید که قرارداد منع رقابت با توافق طرفین تنظیم می شود و مدت زمان مشخصی دارد که کارگر با توجه به این مدت زمان حق افشای اطلاعات محرمانه شرکت را ندارد و اگر خلاف این قرارداد عمل کند کارفرما می تواند به راحتی و مطابق قانون او را محکوم کند.

دلایل اهمیت قرارداد منع رقابت

در هر شرکتی یک سری افراد وجود دارند که اطلاعات محرمانه شرکت باید در اختیارشان قرار داده شود و یا به مرور این اطلاعات را دریافت می کنند در این صورت مدیران باید با تنظیم قرارداد منع رقابت از بروز اتفاقات آتی جلوگیری نمایند.

بسیاری از کارفرماها به دلیل اینکه کارمند را می شناسند و با این عنوان که کارمند سابقه طولانی در شرکت دارد از تنظیم قرارداد منع رقابت پرهیز می کنند اما باید توجه نمایید که تنظیم این قرارداد اصلا ربطی به سابقه کاری کارگران ندارد و باید برای شرکت هایی که در رقابت شدید هستند حتما اقدام به تنظیم این قرارداد نمود.
همچنین بخوانید قرارداد کار سه ماهه با یکساله چه تفاوتی دارد؟

بنابراین به عنوان کارفرما یا مدیر یک شرکت جهت حفظ منافع مالی و تجاری خود ضروری است که اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت کنید تا از ادامه همکاری با کارمندان خود خشنود باشید و دیگر هیچ نگرانی از بابت ادامه همکاری نداشته باشید.

مزایای قرارداد منع رقابت

زمانی که کارفرما با کارگر به توافق می رسد و اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت می کند در حقیقت خیالش از بابت حفظ اطلاعات محرمانه شرکت و تجربیات به دست آمده آسوده است.

جالب است بدانید که قرارداد منع رقابت موجب می شود تا رقبا از چارچوب مقررات تعیین شده خارج نشوند چرا که به واسطه این قرارداد می توان با رقبا هم به توافقاتی رسید تا هیچ یک از آن ها کاری نکنند که منافع تجاری شما به خطر بیفتد.

زمانی که یک مدیر اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت با کارمندان خود می کند در حقیقت خیالش از بابت حفظ نیروهای انسانی و منافع شرکت آسوده است و می تواند برنامه های کاری و اهداف از پیش تعیین شده را بدون هیچگونه نگرانی از بابت فاش شدن آن دنبال و اجرا کند.

نحوه نوشتن قرارداد منع رقابت

در این نوع قرارداد نیز به مانند همه ی قراردادهای دیگر باید تمامی اطلاعات به صورت کاملا دقیق و شفاف مکتوب شود؛ یعنی مشخصات طرفین، مدت زمان همکاری، موضوع قرارداد، تاریخ تنظیم قرارداد منع رقابت، وظایف و تعهدات طرفین، موارد انحلال و فسخ قرارداد و… باید به صورت کاملا دقیق و واضح یادداشت شود.

در این نوع قرارداد باید به صورت کاملا دقیق این موضوع ذکر شود که طرف مقابل از انجام چه نوع کارهایی باید پرهیز کند تا منافع تجاری رقیب از بین نرود. بنابراین تنظیم این نوع قرارداد بسیار نیاز به دقت دارد و اگر بدون تجربه و مهارت کافی بخواهید آن را تنظیم نمایید کارتان سخت می شود و درصد اشتباه بالا می رود.

جهت جلوگیری از بروز اتفاقات در تنظیم قرارداد منع رقابت توصیه می کنیم که حتما از مشاوران حرفه ای و مجرب مشورت بگیرید تا همه چیز مطابق قانون و با توجه به استانداردهای انجام این کار طی شود.

برای صحت قرارداد عدم رقابت وجود چه شرایطی لازم است؟

قرارداد عدم رقابت قراردادی مبتنی بر ترک فعل بوده و مطابق ماده ۱۰ قانون مدنی با رعایت شرایطی صحیح و معتبر می‌باشد. جهت صحت قرارداد عدم رقابت، رعایت موارد زیر الزامی است:
۱– موضوع معین

موضوع قرارداد عدم رقابت باید صریح و معین باشد. این قرارداد باید دقیقا مشخص سازد مستخدم از چه نوع اقداماتی منع شده و در چه زمینه‌ای حق فعالیت ندارد.

اگر کارفرما قصد تحدید ارتباط مستخدم با مشتریان خود را دارد باید آنها را صریحا معین کند یا حداقل به نحوی آنها را در قرارداد مشخص سازد که معلوم باشد مقصود چه اشخاصی هستند.

در قرارداد عدم رقابت نمی‌توان فعالیت کارمند را بطور کلی و در تمامی زمینه‌ها منع نمود.

در واقع از آنجایی که موضوع قرارداد محدوده حقوق و تکالیف طرفین را مشخص می‌کند، باید به صورت روشن بیان گردد تا برای تمام افراد ذینفع در قرارداد فهمیده شود.
۲– وجود منافع موجه

وجود منفعت مشروع و عقلایی جهت انعقاد این قرارداد لازم است و قراردادی که منفعت عقلایی نداشته باشد، مستند به مواد ۲۱۵ و ۳۴۸ قانون مدنی باطل می‌باشد.

قرارداد عدم رقابت نباید جنبه‌ی تنبیهی داشته باشد و بدون وجود علت خاصی کارمند را در محدودیت قرار دهد.

بلکه کارفرما در این قرارداد باید بطور منطقی نشان دهد که حمایت از اسرار تجاری و مزایای رقابتی انعقاد این قرارداد را توجیه می‌سازد.

اگر قرارداد عدم رقابت به گونه‌ای تنظیم گردد که فعالیت‌هایی را که به منافع رقابتی کارفرما لطمه نمی‌زند و احتمال استفاده یا افشای اسرار در آن نمی‌رود محدود سازد، قرارداد فاقد اعتبار خواهد بود.
۳– محدودیت زمانی

یکی از شرایط مهم صحت قرارداد عدم رقابت شرط محدودیت زمانی است و کارفرما نمی‌تواند با توسل به شرط عدم رقابت، مستخدم را برای همیشه از فعالیـت‌هـای رقـابتی ممنوع کند بلکه باید مدت زمان محدود و معین در قرارداد مشخص گردد در غیر این صورت، توافق بی‌اعتبار می‌باشد.

در خصوص اینکه قرارداد عدم رقابت باید برای چه مدتی باشد معیار دقیق و واحدی وجود ندارد اما بطور کلی محدودیت زمانی این قرارداد باید با توجه به اوضاع و احوال، متعارف باشد.

در واقع به عنوان یک معیار کلی در بررسی محدودیت زمانی قرارداد عدم رقابت، باید آن دسته را متعارف و مجاز شمرد که سبب مشقت غیرمتعارف و خارج از توان مستخدم نشود و وی را در گذراندن زندگی خود با مشکل جدی مواجه و جامعه را نیز از خدمات ویژه او محروم نسازد.
۴– نیاز به شرط عوض

در خصوص اینکه قرارداد عدم رقابت نیاز به شرط عوض دارد یا خیر نیز باید اضافه نمود در حقوق ایران برای صحیح بودن قرارداد عدم رقابت شرط عوض در نظر گرفته نشده است.

با این حال، از آنجایی که این قرارداد منجر به نوعی ارتقای جایگاه کارفرما در مقابل کارمند می‌گردد، جهت ایجاد توازن میان منافع طرفین، در نظر گرفتن شرط عوض به عدالت نزدیک‌تر خواهد بود.
مزایای قرارداد عدم رقابت چیست؟

قرارداد عدم رقابت موجب حفاظت از اطلاعات محرمانه شرکت شده و با منع موقت از انجام فعالیت‌هایی که به افشا یا بهرهبرداری غیرمجاز از این اطلاعات منجر می‌شود، از منافع شرکت حمایت می‌نماید.

قرارداد عدم رقابت همچنین ابزاری جهت حفظ مصالح عمومی از طریق حمایت از مالکیت خصوصی و امتیازات تجاری بوده و از نوآوران و دارندگان اطلاعات محرمانه ارزشمند حفاظت می‌نماید. همچنین قرارداد عدم رقابت سبب می‌شود کارفرمایان انگیزه‌ی بیشتری برای سرمایه‌گذاری در زمینهی رشد نیروی انسانی خود داشته باشند.

قرارداد عدم رقابت و اسرار تجاری

اسرار تجاری شامل مواردی همچون اطلاعات، روش‌های انجام داد و ستد، فنون، ابزارها، تکنیک‌ها و فرآیندها، اطلاعات مالی، فهرست مشتریان، طرح‌های تجاری و مانند این‌ها می‌باشد که بطور مستقل دارای ارزش اقتصادی بوده و در دسترس عموم قرار ندارد. توافق عدم رقابت نوعی تمهید برای حفظ این اسرار تجاری و اطلاعات محرمانه می‌باشد چراکه به دست آوردن این اسرار برای شرکت مستلزم تلاش و هزینه بوده و دارای ارزش بالایی برای دارنده‌ی آن در مقابل رقبا می‌باشد.

تفاوت قرارداد عدم رقابت با قرارداد رازداری چیست؟

تفاوت این دو قرارداد در تعریف آنها نمایانگر است. همانگونه که بیان گردید، توافق عدم رقابت توافقی است که به موجب آن، شخصی تعهد می‌کند تا به منظور حفظ منـافع مشـروعی، بـرای مـدت محدود و متعارف و در قلمرو جغرافیایی مشخصی که متناسب با حدود منافع متعهدله هستند، بـه نحو مستقیم یا غیر مستقیم، از انجام فعالیتهایی که متضمن رقابت با متعهدله باشـد، خـودداری نماید.

قرارداد رازداری یا محرمانگی یا توافق عدم افشا قراردادی است که به موجب آن یـک طـرف در برابر دیگری تعهد می‌کند تا اطلاعات معینی را محرمانه نگاه داشته و از استفاده یـا افشـای آنها خودداری نماید. مهم‌ترین کارکرد این قرارداد، همانگونه که از عنوان برمی‌آید، حفظ محرمانگی اطلاعات ارزشمند و در مرحله بعد، جلوگیری از سوء استفاده دریافت‌کننده آنهاست.

بنابراین، همانطور که مشاهده می‌گردد تفاوت اصلی میان قرارداد عدم رقابت با قرارداد رازداری در این است که در قرارداد عدم افشا، دریافت‌کننده اطلاعات صرفا متعهد به حفـظ و عـدم آشکارسـازی آنهـا بـرای دیگران شده و منعی در انجام فعالیت‌های مشابه مسـتقلا بـرای خـود یـا رقبـا ندارد. باید توجه نمود که در قرارداد عدم رقابت فرد می‌تواند افشای اسرار کند ولی حق رقابت ندارد مگر اینکه در متن قرارداد عدم رقابت، افشای اسرار به منظور منافع رقابتی از کارمند منع شده باشد.

تفاوت قرارداد عدم رقابت با قرارداد عدم ترغیب

قرارداد عدم ترغیب، قراردادی است میان رقبای بالفعل یا بالقوه که به موجب آن، یک طرف در برابر دیگری تعهد می‌کند تا برای مدت زمان متعارف و در محدودی جغرافیایی خاصی، مشتریان و مستخدمان طرف مقابل را برای برقراری تعاملات تجاری با خود یا دیگری، ترغیب و تحریک ننماید. قرارداد عدم ترغیب، در اصل نوعی قرارداد عدم رقابت محسوب می‌شود. با این وجود تفاوتی که به این این دو قرارداد وجود دارد این است که موضوع قرارداد عدم ترغیب محدود به ترغیب و تحریک می‌باشد در حالی که عنوان عدم رقابت یک عنوان کلی بوده و شامل هر نوع فعالیت متضمن رقابت میگردد.

انحلال قرارداد منع رقابت

قرارداد منع رقابت نیز به مانند هر نوع قرارداد دیگری می تواند با وجود برخی شرایط فسخ و یا منحل شود؛ به طور مثال زمانی که طرفین به توافق برسند و عدم همکاری را اعلام نمایند این قرارداد دیگر هیچ اعتبار قانونی نخواهد داشت.

اگر یکی از طرفین فوت شود قرارداد منع رقابت دیگر ارزشی نخواهد داشت. بنابراین از دیگر موارد انحلال، فوت یکی از رقبا یا کارفرما و کارگر است.

اگر ثابت شود که یکی از طرفین دارای ویژگی همچون اهلیت، بالغ بودن، مجنون نبودن و… نباشد این قرارداد به موجب قانون فسخ شده و دیگر اعتباری ندارد.

مشاوره جهت تنظیم قرارداد منع رقابت

تنظیم قراردادهای کار ممکن است برای هر کسی دشوار به نظر برسد بخصوص برای کسانی که تجربه ای در این امر ندارند، به همین خاطر توصیه می کنیم که جهت تنظیم قرارداد منع رقابت از طریق افراد مجرب و حرفه ای اقدام کنید تا این افراد شما برای تنظیم قرارداد مطمئن، قانونی و استاندارد راهنمایی کنند.

مشاوران حق گرا به دلیل تجربه بالا و سابقه درخشان خود بهترین گزینه پیشنهادی هستند که می توانید جهت تنظیم قرارداد منع رقابت از آن ها کمک بگیرید. پس اگر با کارگران خود به توافق رسیده اید و قصد تنظیم قرارداد منع رقابت را دارید بهتر است همین حالا از طریق شماره هایی که در اختیارتان قرار داده ایم اقدام کنید تا یک قرارداد کاملا قانونی که قابل اتکا است تنظیم نمایید.
جمع بندی

پیشتر راجع به تنظیم قرارداد منع رقابت و نکات و مزایای آن خواندید و حالا می دانید که تنظیم این نوع قرارداد برای کسب و کارهایی که منافع تجاری و مالی شان در خطر است ضروری است به همین خاطر توصیه می کنیم که اگر یک شرکت تجاری دارید برای حفظ اطلاعات محرمانه حتما اقدام به تنظیم قرارداد منع رقابت کنید و برای انجام این کار از مشاوران حرفه ای در این حوزه کمک بگیرید.

قرارداد عدم افشا چیست؟

قرارداد عدم افشا (به اختصار NDA) قراردادی است که به منظور حفظ محرمانگی و عدم افشای اطلاعات منعقد می‌‌شود. این قرارداد در مواقعی اهمیت پیدا می‌کند که پای تبادل داده‌‌های حساس تجاری، دانش فنی یا اطلاعات اقتصادی با ارزش در میان باشد و لازم باشد از دسترس عموم یا رقبا در امان بماند. به طور کلی در هر جایی که محرمانه نگاه داشتن اطلاعات ضروری باشد، مانند همکاری دو شرکت در حوزه‌‌ای خاص که نباید به گوش رقبا برسد، یا استخدام افرادی که به داده‌‌های حساس شرکت دسترسی دارند، قرارداد عدم افشای اطلاعات منعقد می‌‌شود.

نکته: قرارداد عدم افشا با قرارداد کار متفاوت است. کارفرمایان موظفند طبق قانون کار با کارکنان خود قرارداد کار ببندند و مدت و شرایط کار را تعیین کنند. این در حالی است که قرارداد عدم افشا صرفا به کارکنانی که به استخدام کارفرما درمی‌‌آیند اختصاص ندارد، بلکه ممکن است دو طرف بدون اینکه رابطه‌‌ استخدامی بین آن‌‌ها شکل گرفته باشد، به دلیل تبادل اطلاعات محرمانه (مثلا در قالب همکاری برای تحقیق و توسعه) قرارداد عدم افشا ببندند.

انواع قرارداد عدم افشا

بسته به اینکه کدام یک از طرفین قرارداد ملزم به عدم افشا باشند، قراردادهای عدم افشا به سه گروه تقسیم می‌‌شوند:

قرارداد عدم افشای یک جانبه: اگر تنها یکی از طرف‌‌های قرارداد، متعهد به عدم افشا باشد، با «قرارداد عدم افشاء یک جانبه» (one-way non-disclosure agreement) / (Unilateral non-disclosure agreement) مواجهیم. در واقع در این قرارداد، یک طرف اطلاعات محرمانه را در اختیار طرف دیگر قرار می‌‌دهد و دریافت‌‌کننده ملزم به حفظ اطلاعات است.
قرارداد عدم افشای دو‌‌جانبه: در جایی که هر دو طرفِ قرارداد اطلاعاتی را در اختیار یکدیگر قرار دهند، «قرارداد عدم افشاء مشترک» (Mutual non-disclosure agreement) یا قرارداد عدم افشاء دوجانبه (Bilateral non-disclosure agreement) منعقد می‌‌شود. برای مثال در جایی که دو بنگاه تجاری وارد مذاکره می‌‌شوند و اطلاعاتی را با یکدیگر در میان می‌‌گذارند، هر یک در مقابل دیگری متعهد به حفاظت از اطلاعات می‌‌شود. انعقاد چنین قراردادی به طرفین اطمینان می‌‌دهد که هیچ یک اطلاعات یکدیگر را افشا نخواهند کرد.
در کنار دو قرارداد فوق، قرارداد عدم افشای چندجانبه (Multilateral non-disclosure agreement) نیز وجود دارد.قراردادهای عدم افشا معمولا یک جانبه یا دوجانبه‌‌اند، ولیکن می‌‌توان در جاییکه اطلاعات برای بیش از یک شخص افشا می‌‌شود، تمامی دریافت‌‌کنندگانِ اطلاعات را به عدم افشا ملزم کرد. در این صورت به جای انعقاد چند قرارداد مستقل با هر یک از این افراد، یک قرارداد چند جانبه با همگی آن‌‌ها منعقد می‌‌شود.

الزامات قرارداد عدم افشا

بسته به موقعیت و شرایط، قراردادهای عدم افشا به شیوه‌‌ متفاوتی تنظیم می‌‌شوند. اما به طور کلی لازم است شش رکن اساسی در قراردادهای عدم افشا درج شود:

طرف قرارداد: در هر قرارداد عدم افشا ، باید طرفین قرارداد به طور دقیق معرفی شوند و مشخص باشد که فرد یا شرکت دریافت‌‌کننده‌‌ اطلاعات، از چه اجزایی تشکیل شده و اطلاعات در اختیار کدام بخش‌‌ها، واحد‌‌ها و کارکنان او قرار خواهد گرفت. برای مثال در خصوص شرکتی که اطلاعات حساسی را دریافت می‌‌کند، این افراد می‌‌توانند کارمندان شرکت، نماینده‌‌ شرکت و … باشند. از سوی دیگر بسیار مهم است که شرکت‌‌ها تصویر واضحی از خود در قرارداد ارائه دهند. برای مثال شرکت‌‌های با ساختار حقوقی پیچیده باید به طور دقیق مشخص کنند که اطلاعات تحت مالکیت کدام یک از مؤسسات قانونی آن‌‌ها قرار دارد.
تعریف اطلاعات محرمانه: لازم است در قرارداد عدم افشا تبیین شود که کدام یک از اطلاعات محرمانه محسوب می‌‌شوند. زیرا در بسیاری اوقات این تصور اشتباه وجود دارد که اطلاعات محرمانه واضح‌‌اند و نیازی به توضیح آن‌‌ها نیست، درحالی‌که عدم تبیین اطلاعات محرمانه موجب بروز اختلافات بر سر افشا یا عدم افشای آن‌‌ها می‌‌شود. بنابراین شرکتی که اطلاعاتی را در اختیار طرف دیگر قرار می‌‌دهد، موظف است تعیین کند که کدام قسم از آن اطلاعات محرمانه هستند و کدام یک نیستند. برای مثال ممکن است شرکتی تصریح کند که هر گونه اطلاعات مربوط به بخش تحقیق و توسعه‌‌ آن، در شمار اطلاعات محرمانه قرار دارد.
استثنائات محرمانگی: گاهی اوقات راحت‌‌تر آن است کهاطلاعات غیر محرمانه را صریحاً نام ببرید، در این صورت سایر اطلاعات محرمانه محسوب می‌‌شوند.
استفاده‌‌ صحیح از اطلاعات: گاهی اوقات اطلاعاتی که مبادله می‌‌شود، جنبه‌‌ محرمانه ندارد و افشای آن نیز نقض محرمانگی نیست. ولیکن شرکتی که اطلاعات مذکور را به طرف دیگر انتقال می‌‌دهد، نمی‌‌خواهد اطلاعات برای کسی به جز طرف قرارداد قابل دسترس باشد. از این رو شرایطی را برای استفاده از اطلاعات تعیین می‌‌کند و طرف مقابل ملزم به رعایت آن است. برای مثال مقرر می‌‌شود که طرف مقابل حق افشای اطلاعات برای شرکت رقیب یا استفاده از آن برای نفع شخصی را ندارد.
دوره‌‌ زمانی: بسیاری از اطلاعات به‌خصوص اطلاعات تحقیق و توسعه تاریخ انقضا دارند یا ممکن است در گذر زمان کم‌‌‌‌ارزش شوند. اجزای سیستم Apple iOS در ابتدا بسیار ناشناخته بود ولی امروزه بسیاری از اجزای آن سیستم توسط سایر شرکت‌‌ها تولید شده یا به تکنولوژی‌‌های جدیدتری ارتقا یافته است. از این رو می‌‌توان مدتی را تعیین کرد که پس از پایان آن، وصف محرمانگی اطلاعات نیز زایل می‌‌شود. با این وجود، بسیاری از اطلاعات نیز تاریخ انقضا ندارند و در صورتی که به دقت از آن‌‌ها حفاظت شود، برای همیشه محرمانه باقی می‌‌مانند؛ در نتیجه تعهد به عدم افشای آن‌‌ها نیز محدودیت زمانی ندارد و همیشگی است.
مقررات متفرقه: همانطور که پیشتر اشاره شد، قراردادهای عدم افشا بسته به اهداف و نیازهای طرفین آن، مندرجات متفاوتی دارند. بنابراین صنایع مختلف بسته به نوع فعالیت خود باید شروط متناسب دیگری به قرارداد اضافه کنند یا سازمان‌‌های دولتی باید تدابیر حفاظتی مستحکم‌‌تری اتخاذ کنند.

نکته: قرارداد عدم افشا و قرارداد محرمانگی (Confidentiality agreement) در عمل به شکل مترادف به کار می‌‌روند و تفاوت چندانی ندارند.