طلاق به علت ناتوانی جنسی
یکی از موضوعات بسیار مهمی که در دعاوی خانواده مطرح است طلاق به دلیل نداشتن رابطه زناشویی و یا ناتوانی جنسی می باشد. نداشتن رابطه زناشویی یکی از دلایل شایع مراجعه کنندگان به دادگاه های خانواده می باشد که به دلیل عدم اطلاع زوجین از مواد قانونی و عدم ارائه دادخواست صحیح و گاها بی ارتباط با موضوع مورد نظر به نتیجه دلخواه منتهی نمی شود.
در این مقاله همکاران ما که در حوزه دعاوی خانواده تخصص دارند در ارتباط با طلاق به دلیل نداشتن رابطه زناشویی نوشته اند تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید و اگر پس از خواندن این مطلب سوالی برایتان پیش آمد آن را در قالب کامنت بیان کنید تا توسط وکلای خانواده گروه وکلای حق گرا به آن پاسخ داده شود.
[WD_Button id=3117]
طلاق از جانب زن به دلیل نداشتن رابطه زناشویی:
- اگر مردی عنن باشد و ناتوانی جنسی محسوب گردد بدین معنی که توانایی نعوظ نداشته باشد یکی از موارد فسخ نکاح می باشد و زوجه می تواند از دادگاه تقاضای فسخ نکاح کند.
این توانایی نعوظ نداشتن منحصر به زمان وقوع عقد نیست و حتی اگر بعد از عقد هم برای مردی حاصل شود و در دادگاه ثابت شود، زوجه می تواند درخواست فسخ نکاح کند.
- مرد توانایی نعوظ دارد اما سرد مزاج است:
غریزه و میل جنسی در افراد فرق می کند. بعضی به دلیل بیماری جسمی، روحی و یا دلایل ارثی بسیار به تعبیر عامیانه سرد مزاج می باشند و ناتوانی جنسی داشته باشد.در این صورت اگر زن بتواند به دادگاه ثابت کند که این وضع زندگی برای او سخت و غیر قابل تحمل است می تواند از دادگاه تقاضای طلاق به دلیل عسر و حرج کند.به هر حال داشتن رابطه جنسی متعارف و کافی حق هر شخص است.
- مرد زود انزال است و نسب به درمان اقدام نمی کند:
زود انزالی مرد هم برای مرد و هم برای زن غیر مطلوب و ناخوشایند است و در اکثر مواقع هم با مراجعه به پزشک متخصص قابل درمان است، اما اگر زوج در پی درمان نرود و یا درمان موثر واقع نشود و از طرفی زن بر این عقیده باشد و بتواند اثبات نماید که در عسر و حرج است، می تواند دادخواست طلاق از طریق دفاتر خدمات قضایی تقدیم دادگاه خانواده نماید.
- مرد به عمد رابطه جنسی بر قرار نمی کند:
فارغ از هر اتفاقی که سر منشا آن که می تواند قهر، دلخوری باشد، اگر نداشتن رابطه زناشویی مدت زمان طولانی طول بکشد و نداشتن رابطه جنسی صرفا منتسب به زوج باشد، زوجه به دلیل عسر و حرج اختیار دارد که دادخواست طلاق به علت عسر و حرج از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی تقدیم دادگاه خانواده کند.
برای دانلود نمونه دادخواست عسر و حرج روی لینک مقابل کلیک کنید:نمونه دادخواست عسر و حرج
- رابطه جنسی مقعدی از جانب مرد:
فارغ از مباحث پزشکی مرتبط با این موضوع و مشکلات شرعی آن، اگر زوجه بتواند ثابت کند که در این خصوص (ارتباط از راه مقعد)در عسر و حرج است و تمایل به آن ندارد از موجبات طلاق به دلیل عسر و حرج در فرض اثبات خواهد بود.
در اکثر موارد دادگاه زوجه را به جهت معاینه به پزشکی قانونی معرفی می نماید.
- رابطه جنسی غیر متعارف باشد.
[WD_Button id=3120]
ترک رابطه زناشویی موجب فسخ نکاح می شود؟
رها کردن زندگی و ترک زناشویی موجب حق فسخ ازدواج و یا انفساخ عقد نمی‌شود مگر در موارد فوق.
۱- طلاق
۲- فسخ عقد توسط یکی از زوجین به واسطه عیب‌هایی که موجب حق فسخ میباشد.
۳- انفساخ عقد به واسطه اموری مانند ارتداد هر یک از زن و شوهر، لعان و شیر دادن
۴- انقضای مدت ازدواج موقت
۵- بذل مدت ازدواج موقت
۶- مرگ
در صورت تمایل به برقراری ارتباط با وکیل خانواده گروه وکلای حق گرا و دریافت مشاوره حقوقی با شماره های ۰۲۱۷۷۲۱۲۴۵۴ و یا ۰۲۱۴۴۰۶۸۳۹۲ تماس حاصل نمایید.
[WD_Button id=3114]
راه های اثبات عنن
در خصوص روش اثبات عنن، قـانون مـدنی ساکت می باشد. با توجه به اینکه در دعوای عنن زن مدعی و مرد منکر می باشد، مطابق قاعده «البنیه للمدعی و الیمین لمن انکر» زن باید مدعای خود را با شاهد به اثبات برساند، در غیر این صـورت مـنکر با قـسم، دعوای مدعی را رد خواهد کرد.
اما در مورد عنن چون این بیماری بر خلاف عیوب دیگر فسخ نکاح از عـیوب مخفی و پنهانی است و جز از طریق خود شخص قابل تشخیص نمی باشد، لذا فـقهای امـامیه شـهادت شهود را که باید از روی علم قطعی باشد، برای اثبات این بیماری نپذیرفته و راه های اثبات عنن را سه مورد بـیان نـموده اند:
۱- اقرار زوج
۲ـ شهادت شهود بر اقرار زوج به عنن نزد آنها
۳ـ خودداری زوج از قسم
بـرخی مـعتقدند کـه با خودداری منکر از قسم، عنن ثابت می شود و برخی نیز معتقدند که قسم باید بـه مدعی (زوجه ) رد شود و در صورت قسم خوردن زوجه، عنن ثابت می شود. در این صورت قـسم مردوده به منزله اقـرار زوج می باشد نه شهادت بر عنن که معتبر نمی باشد.
به نظر می رسد علاوه بر راه های مذکور با توجه به ادله اثبات دعوا در قوانین اسلامی بتوان بـه این سه راه، سه طریق دیگر اضافه نمود:
۱- گواهی پزشکی
۲- شهادت شهود بر گواهی پزشکی
۳- شهادت زنان سابق یا حاضر زوج بر ناتوانی مرد از نزدیکی.
گواهی پزشکی و عنن برای ناتوانی جنسی مرد
از سیاق ماده ۴۴۴ قانون آیین دادرسی مدنی الزامی بودن رجـوع بـه کارشناس در مواردی که نیاز به کسب نظر کارشناس باشد، استنباط می شود و معقول هم به نظر نمی رسد که بپذیریم در امری که اظهار نظر پزشک ضرورت دارد، دادگاه در ارجاع آن امر به کارشناس مـختار بـاشد. زیرا علم از طریق پزشکی قانونی برای قاضی، بیش از سایر راه ها معتبر است و دلایل شرعی دیگر مانند اقرار، شاهد و قسم در مرحله بعد قرار دارند.
امروزه با پیشرفت علم پزشـکی در بـخش های اورولوژی با استفاده از برخی آزمایشات، بیماری عنن قابل تشخیص می باشد. این آزمایشات عبارتند از: ۱- آزمایش حالت نعوظ شبانه یا N.P.T 2- آزمایشات روان سنجی ۳- اندازه گیری فشار خون آلت ۴- رادیوگرافی با تـزریق مـاده حـاجب از شریان های آلت یا آرتـریوگرافی کـه نـاهنجاریهای عروق شریانی آلت را نشان میدهد. ۵- سونوگرافی داپلر ۶- تست های عصبی ۷- رادیوگرافی با ماده حاجب از اجسام غاری آلت.
در نتیجه از طریق این آزمایشات می توان بـه عـنین بـودن یا سالم بودن شخص مورد آزمایش علم حـاصل نـمود. به همین دلیل نظر کارشناس در این امر یعنی، وضع علم نسبت به عنن زوج، دلیل قطعی می باشد. در واقع مـهمترین دلیـل در دعـوای اثبات عنن، اظهار نظر پزشک قانونی می باشد.
لذا دادگاه می تواند خـود رأسا یا به دادخواست اصحاب دعوا (ماده ۲۵۷ قانون آ.د.م ) قرار ارجاع به کارشناسی را صادر و در این خصوص نظر کارشناس را مـطالبه نـماید و رد نـظر پزشک بدون دلیل کاری عبث و بیهوده بوده و ممکن است باعث اضـرار یـا ضایع شدن حق فرد شود.
همانند برخی از فقها و حقوقدانان که با وجود اهمیت بسیار زیاد گـواهی پزشـکی در اثـبات بیماری عنن، نظر پزشک را در بیماری مزبور نپذیرفته اند ناگفته نماند که مسلما پذیرش نظر کارشناس از سوی دادگاه به دلیل اینکه شـرایط شـهادت را در بـر ندارد و موضوعا با آن فرق دارد، از باب شهادت نیست، بلکه از باب سیره و رویه عقلا در رجوع جـاهل بـه عالم در اموری که احتیاج به رأی و نظر کارشناس دارد، می باشد.
علت اینکه ائمه یـا فـقهای مـتقدم روش گواهی پزشکی را در شمار راه های اثبات عنن نیاورده اند، این بوده که در آن زمان، عـلم پزشـکی همانند امروزه پیشرفته نبوده تا عنین بودن مرد ناتوانی جنسی از طریق آزمایش قابل تشخیص بـاشد. هـمچنین ایـنکه برخی از فقهای متقدم عنن را از راه های چون؛ نشستن مرد در آب سرد و سه روز ماهی تازه خوردن زوج، قـابل اثـبات می دانند- اگرچه بیشتر فقها این راه ها را برای تشخیص عنن معتبر نمی دانند، بـه دلیـل ایـنکه از این راه ها قطع به دست نمی آید. این خـود دلیـلی است بـر اینکه از نظر فقها اگر از راه های معتبر دیگر غیر از راه های سه گانه بـه عـنین بودن زوج علم پیدا نمود، می توان آن را به راه های اثبات عنن اضافه نمود.
عنن و شهادت شهود بر گواهی پزشـکی
ضـابطه و قاعده در شهادت وجود علم است و وقتی از طریق مشاهده گواهی پزشکی قانونی (نـتیجه آزمـایش ) فرد عنین، برای شخصی علم حاصل شـود، پس چـگونه مـیتوان شهادت او را بر مشاهده گواهی پزشکی مسموع نـدانست. بـنابراین از این روش نیز عنن زوج قابل اثبات است، زیرا همانگونه که اقرار بر عنن مـعتبر مـیباشد و شهادت بر اقرار به عـنن نـیز معتبر مـی باشد.
گـواهی پزشـکی نیز که یکی از راه های مـعتبر بـرای اثبات عنن زوج می باشد، شهادت بر آن نیز معتبر می باشد. ناگفته نماند کـه شـهادت زنان به تنها در مورد مشاهده گـواهی پزشکی نیز پذیرفته مـی باشد. زیـرا شهادت آنان در این مورد، شـهادت بـر مشاهده نتیجه آزمایش است نه شهادت بر عنین بودن زوج ، که پذیرفته نمی باشد.
عنن و شـهادت زنـان سابق یا حاضر زوج بر نـاتوانی مـرد از نـزدیکی
هرگاه زنان سـابق یـا حاضر زوج شهادت دهـند کـه زوج نسبت به او ناتوان می باشد، اماره ای است بر اینکه مرد عنین می باشد و اماره نیز کـاشفیت از واقـع دارد و مطابق ماده ۱۳۲۳ قانون مدنی، امارات قـانونی در کـلیه دعاوی اگـر چـه از دعـاوی باشد که به شـهادت شهود قابل اثبات نباشد معتبر است و همچنین مطابق ماده ۱۲۵۸ قانون مدنی، امارات یکی از ادله اثبات دعـوی مـی باشند. در این مورد نیز وقتی مرد تـوان نـزدیکی بـا چـند زن را نـداشته باشد، اماره اسـت بـر عنین بودن او و اینکه او نسبت به هیچ زنی توانمند نیست. اگر ایراد وارد شود که عنن از امور پنـهانی اسـت و جـزء از طریق خود شخص قابل احراز نیست، لذا شـهادت دادن بـه صـورت قـطع بـه آن مـشکل است، بنابراین عنن با شهادت ثابت نمی باشد، اگرچه شاهد، زنان سابق مرد باشند. زیرا آنان نسبت به ناتوانی مرد بر نزدیکی نسبت به خود شهادت می دهند نـه عنین بودن مرد نسبت به همه زنان.
به این ایراد می توان سه جواب داده شود: ۱- شکی نیست که عنن از عیوب پنهانیست و شهادت برای اثبات آن ممکن نـیست . امـا منظور شهادت زنان به عنوان بینه نمی باشد، بلکه منظور اماره ای است بر عنین بودن زوج ، که از طریق شهادت زنان سابق یا حاضر وی به دست میآید. در واقع زنان شهادت بـر نـاتوان بودن مرد نسبت به خود میدهند نه بر ناتوانی او از همه زنان و همین که چند تن از زنان مرد چنین شهادتی را دهند، ظن غالبی ایـجاد مـیگردد که وی عنین میباشد.
۲- همانطور کـه گـفته شد یکی از راه های اثبات عنن / ناتوانی جنسی ، قسم خوردن زوجه در صورت خودداری زوج از قسم می باشد. در اینجا نیز که چند تن از زنان زوج قسم میخورند، قسم بر نـاتوان بـودن مرد نسبت به خـود مـیخورند نه قسم بر مطلق عنین بودن مرد / ناتوانی جنسی. پس همانگونه که قسم مردوده از زن قابل قبول می باشد، قسم زنان سابق یا حاضر مرد بر عنین بودن وی نیز پذیرفته می باشد. زیرا بین ایـن دو مـورد فرقی نیست و چه بسا قسم زنان سابق یا حاضر از اولویت برخوردار باشد، زیرا در نکول فقط یک زن قسم می خورد، اما در این مورد بیش از یک زن قسم میخورد.
۳- به طور کلی در رد این ایـراد مـی توان گفت ؛ در صـورتی که شاهدان زنان مرد باشند، این علت که دشوار و غیر ممکن بودن آگاهی به عیب عنن اسـت ، نیز از بین میرود، به دلیل همراهی زوجه با زوج در ایام مختلف و تـکرر احـوال مـتفاوت ، می تواند بر عنن آگاه شده و شهادت دهند.
هرگاه مدعی عنن (زوجه ) نتواند ادعـای خـود را به شش روش فوق اثبات نماید، منکر (زوج ) میتواند با قسم بر نفی بیماری خـویش ، بـه دعـوی خاتمه دهد، زیرا مقتضای اصل ، سلامت افراد و عدم عیب است. بنابراین کسی که گفتارش مـخالف این اصل باشد مدعی و کسی که مطابق با آن سخن بگوید منکر تلقی مـی شود.
[WD_Button id=3119]
آیا به دلیل ناتوانی جنسی مرد می‌توان طلاق گرفت؟
طلاق ایقاعی یک جانبه میباشد که امکان دارد با تقاضای زوجه باشد یا با تقاضای زوج و یا با توافق هردو . از جمله مواردی که زوجه امکان دارد تقاضای طلاق کند، طلاق به دلیل ناتوانی مرد است یا مواردی مانند طلاق به دلیل نداشتن رابطه زناشویی است.
با این‌حال پاره‌ای موارد شامل فسخ ازدواج میباشد و یک‌سری شامل طلاق هستند. در این خصوص موضوع دیگری که مطرح است این میباشد که آیا یکی از زوجین می تواند نداشتن رابطه جنسی را در هنگام ازدواج شرط کند؟
در جواب این سوال باید گفت که برقراری رابطه جنسی مقتضای ماهیت عقد ازدواج نیست و زوجین قادر هستند نداشتن رابطه زناشویی را شرط نمایند که با این‌حال عرفا چنین شرطی تداول ندارد و با در نظر گرفتن روانشناسی زوج و زوجه عموما بدون رابطه جنسی زندگی مشترک صورت نمی‌گیرد.
بنابراین به این خاطر که این عمل یعنی برقراری رابطه جنسی اقتضای ذات ازدواج شناخته نشده صحت این شرط را پذیرفته و خللی در عقد نکاح ایجاد نخواهد کرد.