حبس مطلق و حبس موبد

حبس مطلق:

اگر حق انتفاع به طور مطلق و بدون قید مدت به کسی داده شود، آن را حبس مطلق می‌گویند و این حق تا فوت مالک خواهد بود مگر اینکه مالک قبل از فوت خود رجوع نماید، بنابراین در این نوع از حق انتفاع بر خلاف اقسام دیگر، مالک حق رجوع دارد و همواره می‌تواند قرارداد حق انتفاع را بر هم زند و در اصطلاح گفته می‌شود که حبس مطلق عقد جائز است و طرفین هر وقت که مایل باشند می‌توانند آن را بر هم بزنند.

در حبس مطلق اگرانتفاع ازمالی بدون تعیین مدت درعقدبه شخصی داده شود، به آن حبس مطلق گویند که تافوت مالک یا رجوع وی ادامه خواهد داشت

حبس موبد:

قرارداد حق انتفاع به طور نامحدود و همیشگی می‌باشد و اگر به امور عام المنفعه و خیریه اختصاص داده شده باشد، تابع احکام وقف خواهد بود.

مجموعه دفتر وکالت حق گرا

پیشنهاد می گردد در صورتی که اگر پرونده ای در دادگاه دارید به یکی از نزدیکترین  دفتر وکالت حقوقی حق گرا در شمال ، دفتر وکالت شرق و یا دفتر وکالت حقوقی شعبه غرب  تهران ، دفتر مرکز شهر حق گرا  ، پیگیری موضوع را به وکلای با تجربه ما بسپارید تا وکلای ما بتوانند در احقاق حق به شما کمک نمایند. ما آماده ایم در انواع پرونده های مربوطه به خانواده،ملکی ، حقوقی ، جزایی و…در کنار شما باشیم

حبس

نوعی از عقود احسان است (بعضی از فقها آنرا عقد نمی دانند) که با وقف از جهات ذیل فرق دارد :
۱-ملک محبوس از مالکیت حبس کننده خارج نمی شود هرچند که برای حبس مدت معیین نشود (و این را حبس مطلق گویند) در اینصورت مادام که عین باقی است نمیتوان از حبس عدول کرد مثلا اگر اتومبیلی را حبس کنند برای مدرسه ای و اتومبیل بعدا فرسوده شود و اوراق گردد مصالح اتومبیل ملک حابس خواهد بود و حال اینکه وقف چنین نیست.
۲-میتوان برای حبس مدت معین نمود ولی در وقف نمیتوان مدت معین کرد. در این صورت مال مبحوس پس انقضاءِ مدت به ملکیت کامل مالک یا ورثه عودت می کند.
۳- اگر حبس مالی کنند و مدت معین ننمایند به محض فوت حابس ملک جزءِ ترکه شده و حبس از بین میرود حبس به این معنی قسیم وقف و عمری و رقبی و سکنی است (ماده ۴۱ به بعد قانون مدنی)

حبس کننده را حابس گویند و مال مورد حبس را محبوس نامند و کسی گه حبس به نفع او شده محبوس علیه نامیده می شود.ممکن است محبوس علیه شخص حقیقی یا حقوقی باشد یا ممکن است شخص نباشد مانند حبس به نفع مدرسه یا مسجد.
اختلاف وقف و حبس بطور اجمال در ماده ۲۷ قانون ثبت ۱۳۱۰ و ماده ۱۹ قانون اصلاح قانون مالیات بر ارث و نقل و انتقالات بلاعوض مصوب ۲۳-۱۲-۳۵ دیده می شود.

سلب آزادی و اختیار نفس در مدت معین یا نامحدود بطوریکه در زمان آن ،حالت انتظار ترخیص وجود نداشته باشد و اگر حالت انتظار وجود داشته باشد آن را توقیف گویند نه حبس(ماده ۱۰۸-۱۱۴ قانون ثبت و ماده ۵۹ قانون تسریع محاکمات) گاهی بجای توقیف بغلط کلمه حبس بکار رفته است(ماده ۷۴۳ دادرسی مدنی)

سلب آزادی ایران محکوم علیه در مدت های قانونی پس از ابلاغ حکم یا ابلاغ اجرایی ثبتی را اجرا نموده و در طوعاً قانونی ارز حال احضار به دادگاه صلاحیتدار تقدیم نموده است این حرف در قانون اسلام هم وجود دارد

حبس ابد: در مدت عمر محکوم را گویند و در فقه بس دائمی و حبس مخلد در همین معنی به کار رفته است

حبس انضباطی :حبسی به صورت کیفر انضباطی مقرر شود ماده ۲۴ قانون کیفر بزه‌های مربوط به راه‌آهن مصوب ۱۳۲۸

حبس با خدمت : حبس با کار

حبس با کار : حبسی که محکوم علیه به حبس،مجبور به انجام کارهایی که برای معین می‌شود باشد در مقابل حبس مجرد و اقتصادی به کار رفته است در اصطلاح دیگر حبس باخدمت نامیده می‌شود ماده ۲۸۹ ۲۹۸ قانون دادرسی و کیفر ارتش

حبس تأدیبی: همسایه برای جرائم جنحه مقرر شده باشد.

حبس تکدیری: کسی که برای امور خلافی مقرر شده باشد .

حبس دائم : مرادف حبس ابد است.

حبس عادی : در مقابل حبس با کار و حبس مجرد استعمال می‌شود(ماده ۲۸۹ – ۲۹۸ – ۴۲۱ قانون دادرسی و کیفر ارتش)

حبس عام المنفعه: حبس مال به نفع عامه مانند حبس اتومبیل برای دانشجویان دانشگاه یا حبس قنات به نفع موقوفه دانشگاه در مقابل حبس مال به نفع شخص یا اشخاص محصول معین به کار رفته است ماده ۹۹ و ۱۰۰ آیین نامه قانون ثبت سال ۱۳۱۷

حبس غیرقانونی: سلب آزادی و بازداشت محکوم به منظور اجرای مجازات پس از حکم قطعی حبس قانونی است. اگر محکوم بر خلاف قانون زائد بر میزان مجازات به طور عمد نگه داشته شود یا نسبت به محکومیت که مجازات حبس و مشمول مرور زمان گردد یا عفو و یا اجرا شده مجازات حبس درباره او به طور عمد اعمال شود حبس غیر قانونی است

حبس موبد : حبسی که مدت دائم برای آن معین شده باشد و در واقع قسمی از حق انتفاع است که مدت آن دائم است و آن مانند وقف است و مادام که عین باقی است از منافع آن بهره برده می‌شود(ماده سوم قانون اوقاف)بعضی عقیده دارند که حبس مقید به تابیدوقف است.

حق انتفاع چیست؟

انتفاع از نظر لغوی به معنی نفع بردن و بهره بردن می باشد. حق انتفاع از نظر لغوی یعنی حق بهره برداری از یک مال. مالک می تواند انواع تصرفات مادی و حقوقی را در مایملک خود بنماید مثلا ملک را به رایگان به دیگری واگذار کند با آن را به قیمت دلخواه بفروشد. حال اگر مالک به شخصی دیگر اجازه استفاده از ملک خود را بدهد بدون اینکه مال از مالکیت مالک خارج شود گفته می شود که برای شخص منتفع حق انتفاع ایجاد گردیده است. ماده ۴۰ قانون مدنی این حق را بدین شرح توصیف می کند: ” حق انتفاع عبارت است از حقی که به موجب آن شخصی می تواند از مالی که عین آن ملک دیگری است یا مالک خاصی ندارد ، استفاده کند “.

به عنوان مثال شخصی به دیگری می گوید به مدت ۳ ماه می توانی از میوه های باغ من استفاده کنی و طرف هم قبول می کند در این حالت برای منتفع مالکیتی بر میوه های باغ ایجاد نشده و وی فقط می تواند از میوه ها استفاده کند. عقد حق انتفاع مانند دیگر عفود بین دو نفر یعنی مالک و منتفع ایجاد می گردد.مطابق ماده ۴۷ قانون مدنی شرط صحت این عقد قبض مال موضوع انتفاع است یعنی مال باید توسط منتفع قبض شود و در اختیار وی قرار گیرد.
انواع حق انتفاع

انواع مختلفی از حق انتفاع در قانون مدنی پیش بینی گردیده است شامل عمری رقبی سکنی حبس مطلق و حبس موبد.
عمری

عمری حقی است به مدت عمر یک شخص که طرفین تعیین می کنند چه کسی باشد. مثلا شما از ماشین من به مدت عمر خودت حق استفاده داری یا به مدت عمر من. علت نام گذاری این حق طول مدت آن است که به میزان عمر شخص مورد نظر می باشد. ماده۴۱ قانون مدنی این حق را تشریح نموده: عمری حق انتفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر خود یا عمر منتفع و یا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد.
رقبی

رقبی حقی است که مدت مشخص دارد یعنی طرفین با هم توافق می کنند که منتفع تا چه مدت می تواند از مال موضوع انتفاع استفاده نماید. مثلا در عقد حق انتفاع قید می شود که منتفع به مدت ۱ سال حق استفاده دارد. ماده ۴۲ قانون مدنی در این باب بیان می دارد: رقبی حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی بر قرار می گردد.
سکنی

سکنی حقی است که از نوع سکونت در مسکن می باشد. در واقع در این نوع خاص از حق انتفاع مالک به متفع اجازه می دهد برای مدت مشخصی در منزل وی سکونت کند. ماده ۴۳ قانون مدنی بیان می دارد: اگر حق انتفاع عبارت از سکونت در مسکنی باشد سکنی یا حق سکنی نامیده می شود و این حق ممکن است به طریق عمری یا به طریق رقبی برقرار شود.
حبس مطلق

حبس مطلق حقیاست که برای منتفع ایجاد شده لکن مدت آن تعیین نگردیده است. ماده۴۴ قانون مدنی در این باب بیان داشته: در صورتی که مالک برای حق انتفاع مدتی معین نکرده باشد، حبس مطلق بوده و حق مزبور تا فوت مالک خواهد بود مگر اینکه مالک قبل از فوت خود رجوع کند.
حبس موبد

حبس موبد حقی است برای همیشه یعنی پس از فوت منتفع این حق به ورثه وی می رسد و پس از فوت ورثه به وراث ایشان و به همین ترتیب الی الابد وجود خواهد داشت نسل بعد از نسل.